در نشست موزه هنرهای معاصر تهران که امروز ـ دوشنبه ـ ۱۴ شهریور ماه برگزار شد، از اختصاص ۳ گالری از موزه هنرهای معاصر تهران به نمایشگاه دائمی خبر دادند.
به گزارش ایسنا، این نشست با حضور عبادرضا اسلامی کولایی (رییس موزه هنرهای معاصر تهران)، علی محمد زارع (مشاور عالی موزه) و بهرنگ صمدزادگان (کیوریتور نمایشگاه مینیمالیسم و کانسپچوال آرت) دوشنبه ـ ۱۴ شهریور ماه ـ برگزار شد.
در ابتدای این نشست رییس موزه هنرهای معاصر تهران با تشکر از اهالی رسانه برای حضور در این نشست اظهار کرد: «ایده برگزاری این نمایشگاه متعلق به خود آقای صمدزادگان بود. ما فکر کردیم ویژگی مهم این نمایشگاه پاسخگویی به پرسش پژوهشگران باشد. آقای صمدزادگان روزی برای من تعریف می‌کرد که بسیاری از دانشجویان برای دیدن نمایشگاه‌هایی از این دست راهی کشورهای دور و نزدیک می‌شوند و این شاید اولین ویژگی این نمایشگاه بوده که توانسته به این نیاز محققان جواب دهد.»
رییس موزه هنرهای معاصر تهران اضافه کرد: «ویژگی دیگر این بود که در طول کار آثار بسیار زیبایی از هنرمندان نامی جهان برای اولین بار به نمایش گذاشته شدند.»
در ادامه بهرنگ صمدزادگان، کیوریتور نمایشگاه اظهار کرد: «این نمایشگاه خوراکی است که برای طیف وسیعی از مخاطبان فراهم شده است. فکر می‌کنم در قبال نسل‌های جدید هنرمندان و نسل‌های بعدی مسوول هستیم که خوراک مطالعاتی و دیداری فراهم کنیم.»
او ادامه داد: «داشتم فکر می‌کردم اولین باری که با چنین هیجانی در موزه مواجه شدم، سال ۷۷ بود و چشم به هم زدیم و تمام شد. بسیاری از جوان‌هایی را می‌شناسم که سال به سال ممکن است در مشاغل مختلفی کار کنند و پول جمع کنند تا دو روز یک موزه یا دوسالانه ببینند.»
این هنرمند و پژوهشگر اضافه کرد: «نمایشگاه به دو جریانی می‌پردازد که مشخصا در تمام هنر دنیا تاثیر گذاشته و بر تغییر هنر مدرن بر پست مدرن تاثیرگذار بوده‌اند. اسامی‌ای که در نمایشگاه می‌بینید، هنرمندانی هستند که به آنها نوابغ دهه ۶۰ گفته می‌شود.»
او همچنین اظهار کرد: «بخواهیم یا نخواهیم ما در دل هنر معاصر زندگی می‌کنیم و متاثر از جریان‌های آن هستیم. به ویژه نمایشگاه مینیمالیسم و کانسپچوال آرت بر هنر ما تأثیر گذاشته شده‌اند.»
صمدزادگان در ادامه گفت: «در آغاز این جریان در ایران، ما خام‌دستی‌هایی کردیم. ممکن است با کمبود دانش تاریخ هنری یا با تقلید آن مواجه باشیم. چیزی که می‌تواند موزه هنرهای معاصر را در سطح جهانی مطرح کند، در همین رویکرد پژوهشی است. متأسفانه در دنیا و در هیچکدام از میزگردها، سراغی از هنرمندان ایرانی گرفته نمی‌شود و مقاله‌ای از ایران نیز منتشر نمی‌شود. دلیل آن این است که هنر معاصر ایران هنوز نتوانسته خودش را قابل توجه مطرح کند.»
او در ادامه اظهار کرد: «این نمایشگاه می‌تواند بستری برای ما باشد که نسبت به تاریخ جهان اعلام موضع کنیم. امیدوارم نمایشگاه‌های اینچنین ادامه پیدا کند چون مطمئنم که در گنجینه موزه از جریانات مختلفی آثار قابل توجهی داریم. موزه جایی است که به تمام هنرمندان دنیا اعتبار تاریخی اعطا می‌کند. برای هنرمندان سرتاسر دنیا از جمله ما ایرانی‌ها افتخار بزرگی است که در موزه هنرهای معاصر مرکزی بتوانیم نمایشگاهی برگزار کنیم.»
صمدزادگان در پاسخ به پرسشی درباره موضع نمایشگاه اظهار کرد: «یک بخشی‌اش بحث آموزشی و تأثیرگذاری این دو جریان در کل تاریخ هنر است. دومین مسأله این است که ما چگونه جایی مثل موزه هنرهای معاصر را از سکون تاریخی دور نگاه داریم و مقاوم کنیم.»
او ادامه داد: «برای من تفاوت میان موزه و موزه هنرهای معاصر اهمیت دارد. چیزی که در موزه هنرهای معاصر اتفاق می‌افتد این است که ما چگونه به بازخوانی یک جریان تاریخی پس از مدت‌ها می‌پردازیم. امر بازخوانی در تاریخ هنر خیلی اهمیت دارد؛ چراکه لازم است ما مبدأیی را در تاریخ هنر مدرن در نظر بگیریم.»
این هنرمند همچنین در پاسخ به این پرسش که چگونه برخی آثار پس از مدت‌ها کشف شده‌اند، اظهار کرد: «به هر حال همه دوستان ما در سال‌های گذشته کار می‌کردند و گنجینه ما وسیع است. فکر می‌کنم در دوره‌های مختلف افراد مختلفی بر مفاهیم مختلفی تمرکز داشته‌اند. خیلی از آثاری که مشاهده می‌کنیم در دوره‌های قبلی نمایش داده نشده‌اند و الزام نظری برای یک نمایشگاه وجود نداشته که بخواهد این موارد را نشان دهد؛ البته یکی دیگر از دلایل آن می‌تواند این باشد که الزاما مطالعه نظری روی سبک برخی آثار صورت نگرفته است.»
صمدزادگان اضافه کرد: «در سال‌های اخیر ما ایرانی‌ها خیلی در بحث مطالعات هنر قوی شده‌ایم و نمی‌توانیم بگوییم در موضع ضعف قرار داریم. همتی که برای ترجمه متون شکل گرفت، فکر می‌کنم باعث شد تا آثاری از این دست را مورد توجه قرار دهند و با نگاهی دیگر به آنها نگاه شود. امیدوارم در آینده تکاپوی پژوهشی و نظری انجام شود.»
در ادامه رییس موزه هنرهای معاصر تهران در پاسخ به سوالی که مربوط به سایت این موزه می‌شد، پاسخ داد: «نگاهی که امروز به سایت‌ها در موزه‌های برتر دنیا می‌شود شاید با نگاهی که ما به سایت‌ها داریم، متفاوت است. بالا آوردن سایت کاری ندارد اما فرصتی می‌خواهیم که طی دو سه ماه آینده با ظرفیت خوبی بتوانیم پاسخگوی نیاز بخش اعظمی از هنرمندان باشیم.»
او درباره برپایی نمایشگاه‌های دائمی نیز اظهار کرد: «کاری که جناب صمدزادگان کرد بخشی از همین نگاه است که خوانش‌های خوب مطالعه شده از گنجینه در معرض دید مخاطبان و علاقه‌مندان قرار گیرد. گالری ادواری ما و گالری‌هایی که می‌خواهند کارهای موزه‌ای کار کنند باید مشخص شوند. هر زمان هم ما موزه دایمی تشکیل دهیم، باز هم این نکته وجود دارد که هر شش ماه یک بار باید گردش اتفاق بیفتد ولی این مورد هم در دست برنامه‌ریزی است. برای سال آینده حتما سه گالری ـ ۷ و ۸ و ۹ ـ موزه دایمی می‌شوند.»
این گزارش تکمیل می‌شود.
Comment ×