از سمفونی پنجم بتهوون گرفته تا بریتنی اسپیرز… Baby One More Time، برخی از آهنگ‌ها هستند که به نظر نمی‌رسد از خاطراتمان تکان بخوریم.
دلیلی وجود دارد – و همه چیز به قلاب برمی گردد، که به طور آزاد به عنوان لحظه ای در موسیقی که برجسته می شود یا در ذهن ما می ماند تعریف می شود.
در حالی که برخی از آهنگ ها عمداً برای کاهش نویز و یافتن راه خود در لیست پخش شما طراحی شده اند، همیشه به سادگی دنبال کردن یک فرمول نیست.
تیم بایرون روانشناس در RN’s All in the Mind توضیح می دهد: “نکته ای که در مورد قلاب وجود دارد این است که … فقط در موسیقی نیست، بلکه فقط کاری نیست که موسیقی انجام می دهد.”
برجسته است یا به راحتی به خاطر سپرده می شود زیرا شخصی وجود دارد که برای او برجسته است [and] چه کسی آن را به یاد می آورد.”
دکتر بایرون که در دانشگاه ولونگونگ در زمینه شناخت موسیقی تحقیق می کند و جدی اورگان موسیقی شناس از کنسرواتوریوم موسیقی دانشگاه سیدنی، نویسندگان کتاب «قلاب ها در موسیقی عامه پسند» هستند که به بررسی مکانیک پشت آهنگ هایی می پردازد که ما دوست داریم و از آن متنفریم. . .
آنها همچنین نوازنده هستند و کاورهای سازهای پنج قلاب به یاد ماندنی را ضبط کرده اند تا شما را در معرض آزمایش قرار دهند.
آیا می توانید حدس بزنید آنها متعلق به چه آهنگ هایی هستند؟
این قلاب ها از چه آهنگ هایی هستند؟
بارگذاری
چه کسی در صدر لیست هوک ها قرار گرفت؟
موسیقی ذهنی است، و هیچ راه قطعی برای رتبه‌بندی آهنگ‌هایی که با شما می‌مانند وجود ندارد.
اما برخی از قلاب هایی که به تازگی شنیدید، مواردی بودند که دکتر بایرون و دکتر اورگان در تحقیقات خود مکرراً به عنوان نمونه هایی از چگونگی استفاده از تکنیک های مختلف آوازی، ملودی ها و جلوه های تولید برای جلب توجه شما اشاره کردند.
در بالای لیست (و بیلبوردها)، … عزیزم یک بار دیگر اثر بریتنی اسپیرز یکی از پرفروش ترین تک آهنگ های تمام دوران است.
با بیش از 10 میلیون نسخه در سراسر جهان فروخته شده است، اسپیرز از طیف وسیعی از عناصر برای ارائه قلاب استفاده می کند، دوتایی توضیح می دهند که برخی از آنها را ممکن است در صدا انتخاب کرده باشید.
” بیتی که کجا [Spears is like] به من علامت بده [with] دکتر بایرون می‌گوید: «به من بده» آکوردهای مختلفی در آنجا وجود دارد، و این یک قلاب است، شگفت‌انگیز است.»
دکتر اوریگان می‌افزاید: “و هنگامی که به آن آکورد در “نشانه” می‌رسد، واقعاً نوع “عزت” آن را برجسته می‌کند.
اگر نتوانستید قلاب را حدس بزنید، می‌تواند به این دلیل باشد که شخصیت اجرایی اسپیرز بخش بزرگی از چیزی است که “آن آهنگ را به طرز جالبی می‌فروشد”، او می‌گوید، و حتی “صدای” [Spears’s] صدا به خصوص قلاب‌دار است».
از طریق تحقیقات خود، این زوج دریافتند که هنرمند در واقع از تکنیک آوازی به نام “فری صوتی” استفاده می کند.
دکتر اوریگان می‌گوید: “که شبیه آن دختر دره است، “مثل اینکه می‌دانی، هر چه باشد”.
هنرمندانی مانند Billie Eilish نیز از تکنیک‌های آوازی برای برجسته شدن در میان جمعیت استفاده می‌کنند و آهنگ او Bad Guy نمونه‌ای از آن چیزی است که شما آن را «مولتی هوک» می‌نامید.
شنوندگان در سرتاسر آهنگ به گونه‌ای تنظیم شده‌اند که انتظار کلمات “مرد بد” را داشته باشند، بنابراین هنگامی که در نهایت ظاهر می‌شود و آهنگ پشتیبان حذف می‌شود و تنها صدای او بدون همراهی باقی می‌ماند، در چند سطح مختلف ظاهر می‌شود.
یک افکت تولیدی به آواز ایلیش لحنی کمی روباتیک می دهد، مثل اینکه او از طریق یک طرفدار آواز می خواند، یا حتی کمی شبیه دارث ویدر، که – این زوج اشاره می کنند – او نیز مرد بسیار بدی است.
این اثر فقط یک بار در آهنگ اتفاق می افتد، بنابراین خودنمایی می کند.
همچنین یکی از برجسته‌ترین آهنگ‌های Carly Rae Jepsen Call Me Maybe بود که ممکن است بر اساس “ریتم عجیب” آن را از روی صدا حدس زده باشید.
اتفاقاً، طبق گفته این دو، این روش نسبتاً جدید و شاید دست کم گرفته شده ای را ایجاد کرد که یک آهنگ می تواند قلاب داشته باشد – با تبدیل شدن به یک میم.
وقتی در سال 2012 منتشر شد، Call Me Maybe کاملاً یک آهنگ خاطره انگیز بود. داشتن عبارتی که مردم می توانند به طرق مختلف تفسیر کنند بسیار قدرتمند است.
از منظر روان‌شناختی، این عبارات جذاب و میم به این معنی است که خود را عمیق‌تر در حافظه ما جا می‌دهد و راحت‌تر به ذهن می‌آید.»
یک هوک خوب برای هرکسی متفاوت است
همانطور که دکتر بایرون توضیح می دهد، آنچه که می تواند یک قلاب “خوب” در نظر گرفته شود، ذهنی است و بخش هایی از آهنگ هایی که او از آنها لذت می برد “ممکن است برای همه برجسته نباشد”.
او می‌گوید: «اما احتمالاً برای آهنگ‌های پاپ بزرگ، آنهایی که همه می‌دانند، می‌دانند دارند چه می‌کنند.
“آنها تا آنجا که می توانند تلاش می کنند تا آن را برای هر چه بیشتر مردم برجسته کنند.”
دکتر اورگان اضافه می کند که دو نوع مختلف قلاب در این راه وجود دارد.
چیزی است که او تماس می گیرد “بزرگ، گنگ، آشکار” که ممکن است در آثار محبوبی مانند … Baby One More Time، که “در یک اینچ از عمر خود ساخته شد” تا “در تمام طول مسیر جالب باشد”.
سپس قلاب هایی هستند که ذهنی هستند: آنهایی که دوست دارید.
او می‌گوید: «فقط یک قطعه در یک آهنگ وجود دارد که به هر دلیلی برای شما خاص است، به خاطره یا احساسی که در یک نقطه خاص داشتید.
پس چگونه مردم را به خود جذب می کنید؟
این فقط تصادفی نیست که بسیاری از ما از یک موسیقی لذت می بریم – در واقع، روانشناسی پشت آن وجود دارد.
دکتر اوریگان که به نقل قولی از جی براون، یکی از بنیانگذاران Jay-Z’s Roc Nation اشاره می کند، می گوید: نوازندگان، تهیه کنندگان و صنعت ضبط در کل به طور فزاینده ای از نیاز به “کاهش دادن” آگاه هستند. یک آهنگ مدرن هر هفت ثانیه یک بار نیاز دارد.
دکتر اورگان می‌گوید: «زیرا هفت ثانیه به اندازه زمانی است که کسی که گوش می‌دهد قبل از تغییر شماره‌گیر یا رد شدن از Spotify، آن را ارائه می‌دهد.
او می‌گوید قلاب‌ها «پارچه‌ی آهنگ» هستند، «نه فقط چاشنی»، و طیفی از عناصر متنی و متنی را می‌توان در کنار هم قرار داد تا «ملیله‌ای پاپ» ایجاد کند.
پیچیدگی آهنگ در این امر نقش دارد و تغییرات ساده در چیزهایی مانند ریتم یا تمپو می تواند شنوندگان را وادار کند که توجه خود را شروع کنند.
دکتر “مکس مارتین، نویسنده و تهیه کننده… Baby One More Time، او درباره این صحبت کرده است که اگر اطلاعات زیادی در شعر دارید، باید اطلاعات کمتری در گروه کر داشته باشید یا برعکس.” بایرون می گوید.
“این تغییر یک قلاب است زیرا این تغییر به این معنی است که شما شروع به توجه به آن می کنید.”
برای مثال Shake It Off تیلور سویفت را در نظر بگیرید، که ممکن است از روی صدا بر اساس کر متمایز آن حدس زده باشید.
هر “کوچک کوچک” یک است آ قلاب»، دکتر اوریگان با اشاره به استفاده از عناصر مختلف بافتی و غزلی می گوید.
“وقتی او به تماشاگران چشمک می زند [says] “این ضربان بیمار”. داره دیوار چهارم رو میشکنه [with] او می گوید: من با شما صحبت می کنم.
“هر عنصر آن بسیار زیبا بافته شده است.”
دکتر بایرون توضیح می‌دهد که تازگی و تکرار نیز می‌تواند به خاطره‌انگیز شدن یک قلاب کمک کند، اما ممکن است “با تکرار کاهش یابد”.
در حالی که آهنگ‌هایی مانند Who Let the Dogs Out by the Baha Men با استفاده مکرر از همان عبارت کوتاه می‌آیند، در نهایت هر چه بیشتر چیزی را بشنوید، «کمتر برای شما برجسته خواهد شد».
دکتر بایرون می‌گوید: “زیرا مثل این است که “اوه، دوباره این موضوع است”.
“[Who Let the Dogs Out] یک قلاب بزرگ است… این چیزی است که به یاد ماندنی است، وقتی در آهنگ می آید خودنمایی می کند، زیرا شما نمی توانید هیچ یک از بقیه آهنگ ها را جدا از آن به خاطر بسپارید.”
آیا یک قلاب خوب یک آهنگ خوب می سازد؟
این یک موضوع بحث برانگیز است، اما پاسخ کوتاه این است: نه.
بارگذاری محتوای اینستاگرام
دکتر بایرون می‌گوید هدف از این قلاب این نیست که آیا آن را دوست دارید یا نه، بلکه به این موضوع مربوط می‌شود که آیا برای شما برجسته است یا آن را به خاطر می‌آورید.
او با تمسخر گفت: «بنابراین من فکر می‌کنم افراد زیادی هستند که واقعاً دوست ندارند چه کسی سگ‌ها را بیرون بیاورد».
این زمانی است که ما شروع به ورود به قلمرو کرم گوش یا همان چیزی که روانشناسان «تصویرسازی موسیقی غیرارادی» می‌نامند، می‌شویم.
این بدان معناست که شما از نظر فیزیکی به موسیقی گوش نمی‌دهید، اما به نظر می‌رسد هنوز نمی‌توانید آن را از ذهن خود خارج کنید.
دکتر بایرون می‌گوید در حالی که تحقیقات به طور کلی نشان می‌دهد که این آهنگ‌ها کم و بیش دلپذیر هستند، اما مردم به طور طبیعی متوجه آهنگ‌هایی می‌شوند که خیلی بیشتر دوست ندارند.
اگر موسیقی سعی دارد توجه شما را جلب کند، اگر سعی دارد به یاد ماندنی باشد، لزوما خوب نیست.
“آهنگی که قلاب دارد لزوما آن را خوب یا بد نمی کند. این همان چیزی است که هست.”
گوش دادن به Hooking you in: روانشناسی موسیقی پاپ برای شنیدن قلاب‌های آهنگ‌های بیشتر، و مشترک RN All in the Mind برای بررسی موضوعات دیگر در مورد ذهن، مغز و رفتار.
نمایش نظرها Comment