گرشا رضایی یه روز
منو تو اوج رگبار این آخرین بار تو بغلت نگه دار
یه روز این جاده های دور
این ابرای صبور مارو تو آغوش میگیرن
تو این طوفان بی امون همراه من بمون تنها کس من
هنوز اسمت میاد دلم میلرزه
کدوم آرامشی به این رهایی می ارزه
هنوز تو هر غروب مه گرفته
غمی انگار گلوی هر دوتامونو گرفته
یه روز این جاده های دور
این ابرای صبور مارو تو آغوش میگیره
یه روز دلتنگیای ما تنهاییای ما پایان میگیرن
