متن ترانه بابک جهانبخش واروونه
حرفات اشاره به تنهاییِ منه
هرچی که گفتی و تکرار میکنی
من دورِ موندنت دیوار میکِشم
اما به رفتنت اصرار میکنی
غربت برای من، این شهرِ مُرده نیست
غربت ندیدنِ چشماته بعد از این
قبل از گذشتن از این عشقِ بی ثمر
یک لحظه ام شده، پیشِ خودم بشین
*امشب دلِ تنگم پریشونه
این حالم و جز تو کی میدونه
امشب غمِ یادت، تو این خونه س
دنیا اگه اینه که وارونَه س
زخمت که آخرین راهِ نجاتمه
با من رفیقه تا تنهاترم کنه
از رفتنت به من، چیزی نگو، برو
دردِ تو بامنه تا بهترم کنه
عاليه